@article { author = {دلشاد تهرانی, مصطفی}, title = {نسبت عدالت و اخلاق در نهج البلاغه}, journal = {نیم سالنامه علمی-ترویجی حدیث و اندیشه}, volume = {6}, number = {12}, pages = {5-31}, year = {2012}, publisher = {دانشگاه قرآن و حدیث}, issn = {۲۳۲۲-۳۸۲۰}, eissn = {23223820}, doi = {}, abstract = {اخلاق در نهج‌البلاغهو آموزه‌های امیر مؤمنان علی† فراگیرنده مجموعه‌ای بینش‌ها، ارزش‌ها، گرایش‌ها، روش‌ها، کنش‌ها و گویش‌ها است، که جز با بسامانی آن‌ها در عرصه‌های مختلف، زندگی به سامانی انسانی و ایمانی نمی‌رسد. و عدالت در نهج‌البلاغه و آموزه‌های امام علی† در پنج معنا استعمال شده است: قراردادن و قرار یافتن هر چیز در جای خودش، انصاف و داد، مساوات، رعایت حقوق و رساندن هر ذی حقّی به حقّش، و اعتدال و میانه‌روی. این دو امر (اخلاق و عدالت) دو رکن اساسی زندگی انسانی و ایمانی در همه عرصه‌هایند؛ ‌و در نهج‌البلاغه و آموزه‌های امام علی† نسبت اخلاق و عدالت، نسبتی ملازم یکدیگر است، و این دو تنگاتنگ و تنیده در هم اند، و نمی‌توان اخلاق را بی عدالت، و عدالت را بی‌اخلاق دید و محقق ساخت. عدالت‌گرایی امام علی† از جنس اخلاق‌گرایی، و اخلاق‌گرایی آن حضرت از سنخ عدالت‌گرایی است. به منظور تبیین این نسبت، به چهار امر اساسی در نهج‌البلاغه و آموزه‌های امیر مؤمنان علی† پرداخته شده است: تحقّق برنامه عدالت از مجرای اخلاق، جهت‌گیری حکومت، پایبندی به اخلاق در پیشبرد برنامه عدالت، و پاس‌داشت اخلاق در تنگناهای تحقّق عدالت}, keywords = {اخلاق,عدالت,حقوق,مساوات,اعتدال و میانه‌روی,حکومت}, url = {https://hadithvaandisheh.qhu.ac.ir/article_2295.html}, eprint = {https://hadithvaandisheh.qhu.ac.ir/article_2295_a1b4868e17957d32401293936a6cdca1.pdf} }