سید بن طاووس از علمای بزرگ شیعه در قرنهای ششم و هفتم هجری بوده که بیشتر فعالیتهای علمی وی _ که به دست رسیده است _ در موضوع احادیث، به ویژه ادعیه بوده است. بررسی اندیشههای حدیثی وی _ که در آثار وی متبلور است _ به حدیثپژوهان کمک مینماید که چگونگی برخورد با کتب و نوشتههای او را بشناسند. در این مقاله با جست و جویی تقریباً کامل در آثار حدیثی او، مهمترین اندیشههای وی، همچون نحوه تعامل او با حدیث، عقلگرایی یا اخباریگری، مباحث فقهالحدیثی، مباحث رجالی، طرق نقل حدیث، تأویل در روایات و. .. بررسی گردیده است و سعی شده که برای هر موضوعی نمونههایی نیز ذکر شود تا خواننده مباحث یاد شده را در آثار وی مشاهده کند
)