دین که همان پیام، قانون، برنامه و آیینی است که از مبداء هستی سرچشمه میگیرد، مخاطبش انسان است و کاملاً ماهیت و کاربردهای ارتباطی دارد. مهمترین بخشی که ماهیت و کارکرد ارتباطی دین را به خوبی آشکار میکند، معارفی است که انواع و حدود ارتباطات انسان را تبیین مینماید. با توجه به جایگاه انسان در نظام آفرینش و مسیری که خداوند در قالب دین برای سعادت او ترسیم کرده است، مهمترین بخشهای معارف دینی به صورت مستقیم و غیر مستقیم به تبیین، تنظیم و مدیریت ارتباطات او پرداخته است؛ زیرا همه زندگی انسان در ارتباطات او خلاصه میشود و دین نیز حامل پیامهایی است که آیین چگونه زیستن و ارتباط برقرار کردن را میآموزد.