جعفر بن محمد بن شریح حضرمی یکی از راویان امامی مذهب در حدود قرن دوم در عراق میزیسته است. از اساتید او میتوان به ذریح المحاربی و حمید بن شعیب سبیعی و عبدالله بن طلحه النهدی اشاره کرد. کتاب جعفرحضرمی، یکی از معدود اصول باقیمانده از قرون اولیه است بوده و اولین بار در حدود سده دوازده قمری در آثار شیخ حر عاملی و علامه مجلسی منعکس شد. در بین عالمان متقدم رجالی، تنها شیخ طوسی جعفر حضرمی را در کتاب الفهرست معرفی و کتاب را به ایشان نسبت داده است و منبع این انتساب، کتاب فهرست حمید بن زیاد کوفی است. نگارنده با استفاده از روش فهرستی و رجالی و جمع آوری قرائن و بررسی احتمالات و شواهد، ثابت کرده که کتاب مذکور تالیف حمید بن شعیب سبیعی است و انتساب به جعفر حضرمی اشتباه بوده و انتساب اشتباه کتاب توسط شیخ طوسی به جعفر حضرمی، ناشی از اشتباه هارون بن موسی تلعکبری در تشخیص نسخه کتاب و مولف حقیقی آن است
)