شیعیان از آغاز تاریخ، خود نقش چشمگیری در تبیین تفسیر وحی آسمانی (قرآن) داشته اند و تألیفات شیعیان در تفسیر بسیار زیاد است. یکی از این تفاسیر قرن معاصر که به قلم یکی از عالمان فرهنگ اسلامی به زبان عربی و با نثری شیوا نگاشته شده است، «تفسیرمن وحی القرآن» نوشته محمدحسین فضل الله، مرد مبارز و نگهبان ایمان و پرچمدار پرچم حقخواهی لبنان است. ایشان قرآن را به عنوان یک پیام از طرف خداوند برای انسان میداند تا انسان را در زندگی فردی و اجتماعی به مطلوب برساند. از این رو فضل الله با یک دید اجتماعی _ تربیتی به آیات قرآن مینگرد، و به تفسیر آیات میپردازد. سبک سیاق و هدف قرآن کریم، ایجاد جامعه و امتی مؤمن و آگاه است که در سراسر تفسیر ایشان میتوان به این ویژگی پی برد. تفسیر ایشان به دلیل نگرش هدایتی که دارد، کمتر از احادیث کمک گرفته و استفاده از آن خیلی غالب نیست. ایشان در تفسیر خود نگاه ویژهای به تفسیر المیزان داشته است و قرآن را فقط مختص به فرهنگ و زمان نزول نمیداند، بلکه هدف از نزول آن را به تکامل رساندن بشر میداند. ایشان در سراسر تفسیرش میخواهد به انسان بفهماند که قرآن کتاب زندگی است؛ کتابی که چگونه زیستن را به ما میآموزد. از این رو با توجه به اجتماعی بودن تفسیر، نگرش مفسر یک نگرش واقع گرایانه و اجتماعی است و در صدد این نیست که فقط به تفسیر اجمالی و فضای نزول، اعراب کلمات و روایات بیان شده ذیل آیات بپردازد. بلکه به طور اجتهادی و با استفاده از عقل، به موضوعاتی که در جامعه امروزی مطرح میشود پرداخته است. او حتی از قصص قرآن نیز نکات تربیتی و اجتماعی فراوانی را استخراج میکند. ایشان به مسائل علوم قرآنی نیز که همواره در بین دانشمندان علوم قرآن جهان اختلاف نظر وجود دارد، همچون استاد گرانقدرش آیت الله خویی توجه داشته است و نظرات خویش را به طور قاطع و با ذکر علت بیان کرده است
)